17 april 2010
Donderdag doodmoe thuis. Morgen Goede Vrijdag, de dag waarop er niet gewerkt wordt in de financiële wereld, ter nagedachtenis de persoon die de tempel schoonveegde en de tollenaars verjoeg, wiens lijden en sterven we dan gedenken. Met een zwaar hoofd laat ik me in de bank vallen. Mijn schoenen knellen, ik ben helemaal leeg, op. Eerst die lange dag, dan dat gedoe op de weg, mijn hart klopt in mijn keel. Eenmaal thuis meteen weer weg, de hond naar het pension gebracht. Ik heb nergens zin in. Ja, in een pilsje, maar het eten is al klaar. Kan mij niet schelen, ik lust niks, vind niks lekker en ben zelfs te moe om te slapen. “Als je maar niet denkt dat ik vanavond nog een koffer in ga pakken, ik kom alleen de bank nog uit om naar bed te gaan.” brom ik. De toon voor de avond is gezet.
Vrijdag uitgeslapen, pas om half zeven op. Ik heb vast geslapen en word moeilijk wakker. Eerst maar koffie, inpakken kan altijd nog, trouwens, een paar onderbroeken, sokken, wat overhemden en een extra broek zijn zo gepakt. Mijn oudste zoon hangt al in de bank, heeft de krant al ingepikt. Maar vandaag mag hij! We gaan lekker 5 dagen weg, mijn vrouw en ik! Om acht uur zitten we in de auto voor een reis naar de Morvan. We schatten om drie uur aan te komen, de Tom Tom is zelfs nog veel optimistischer, maar die leeft dan ook nog in wintertijd. Wij weten wel beter, rond Antwerpen zal het wel druk zijn. Even opletten dat we in België op het schaarse asfalt tussen de gaten blijven.
Het gaat goed! Antwerpen waren we zo voorbij en voor we het weten hebben we Lille gerond. Héé, daar worden we ingehaald door Maurice en Anneke! Ze zwaaien. Het is al bijna elf uur, we zullen eens stoppen voor koffie. Als we aan een tafeltje zitten komt een SMS binnen. Maurice, ze zijn gestopt om te tanken en blijken op dezelfde Aire te staan. Mijn vrouw belt en loodst ze naar ons tafeltje. We begroeten elkaar heel hartelijk alsof we elkaar niet twee dagen maar twee jaar geleden voor het laatst zagen. Iedereen straalt, we hebben er echt zin in. Vijf dagen in de Bourgogne, ruige natuur, lekker eten, goede wijn, we zouden er slechter voor kunnen staan. We nemen weer heel hartelijk afscheid en verheugen ons er al op over een uur of vier samen de eerste fles te gaan keuren. Parijs zullen we passeren rond lunchtijd dus ruim voor de spits, optimistisch stappen we weer in de auto.
Het is de hele ochtend zonnig geweest, maar boven Parijs hangen donkere wolken. Lang geleden dat we deze route namen, meestal rijden we over Brussel en Reims naar het zuiden, maar Parijs is toch ook wel een heel mooi gezicht. Ik volg automatisch de aanwijzingen van de Tom Tom. SHIT! Ik besef ineens dat we de afslag die we altijd namen al voorbij zijn. Nog geen minuut later staan we stil. Door mijn blind vertrouwen in dat apparaat heb ik me de périphérique intérieur op laten sturen! Het begint te miezeren. We rijden een meter. Het begint te regenen. We rijden een meter. Het begint te hozen. We rijden een meter. Alweer een brug. Alle invoegend verkeer van rechts heeft voorrang, maar niet bij mij. Ik maak weer wat nieuwe Franse vrienden. Twee uur later moet ik rechts, maar de afslag is afgesloten. Anderhalve kilometer en een kwartier later mogen we eindelijk de ringweg af. We zwijgen. De regen kletst zo hard op het dak dat we de radio niet eens horen. Ik zie bijna niets en rijd op de achterlichten van mijn voorganger.
Eenmaal op de A6 klaart het langzaam op. De radio laat vrolijke jazzklanken horen. De reis om Parijs duurde bijna net zo lang als de reis naar Parijs. Maar nu gaat het weer lekker. We kopen sandwiches bij een tankstation, wel niet zo Bourgondisch, maar dat halen we later vast wel in. Met de cruise control op 135 rijden we zonder oponthoud verder. Het is al bijna avond als we het kruis aan het begin van de weg waaraan Domaine Les Escargots ligt passeren. Jezus is er al vanaf genomen. Iedereen is er al, Maurice, Anneke, Rien en Jacqueline zitten al vrolijk aan de wijn. We worden hartelijk ontvangen door Lieke en Philippe, Lieke wijst ons onze kamer. We installeren ons in de tuinkamer en gaan snel naar onze vrienden. We zijn er! Met goed gezelschap en een lekker glaasje mercurey is de ellende rond Parijs al snel vergeten.
En dan is het etenstijd. Een heerlijk viergangendiner met bijpassende wijn, voorafgegaan door een amuse en met koffie na. Tijdens de maaltijd maken we nader kennis met Lieke en Philippe. Ze willen echt gastheer en gastvrouw zijn, vandaar dat we als het ware bij hen mee-eten, in plaats van dat we een maaltijd geserveerd krijgen zoals in een restaurant. We zitten met zijn allen aan één grote tafel. Philippe heeft na zijn scheiding zijn restaurant verkocht en is nu met Lieke de chambre d’hôtes en table d’hôtes Les Escargots begonnen. Ze hebben het pand eigenhandig opgeknapt, het ziet er fantastisch uit. Iedere kamer heeft een eigen thema en kleurenstelling. We tafelen nog wat na bij een glaasje en ongemerkt is het al snel laat. Het belooft een gezellig weekend te worden. Voldaan gaan we naar onze kamers. Morgen om negen uur ontbijt.
Oordeel zelf: http://www.domaine-les-escargots.com
